Page 317 - dimkoutroumpas

 Οι Οδοντικές Προσθέσεις στον Αρχαίο Κόσμο  Οδοντική πρόσθεση από την Tarquinia της Ιταλίας. Menconi & Fornaciari 1985. περιελάμβανε τους τομείς της κάτω γνάθου και τον κυνόδοντα, ενώ ο Deneffe 1338 και ο Casoti 1339 εκτιμούν ότι τα πέντε δόντια ήταν οι τομείς της άνω γνάθου και ο δεξιός κυνόδοντας. Από την άλλη πλευρά οι Menconi και Fornaciari υποστηρίζουν ότι περιελάμβανε από την αριστερή πλευρά της άνω γνάθου τον κεντρικό τομέα, τον πλάγιο τομέα, τον κυνόδοντα και τον πρώτο προγόμφιο 1340 . Έχει μήκος 3,5 εκ. και το ύψος του ελάσματος είναι περί τα 2,8 χιλ. Δεν φέρει ήλο και εκτός από αισθητικούς σκοπούς είναι προφανές ότι παράλληλα χρησιμοποιούνταν για τη σταθεροποίηση των εύσειστων δοντιών. Δυστυχώς λόγω της απουσίας κτερισμάτων και σκελετικού υλικού τα οποία να σχετίζονται με τη συγκεκριμένη ανασκαφή καθίσταται αδύνατη οποιαδήποτε περαιτέρω εκτίμηση για το φύλο του ατόμου το οποίο την έφερε και παρά την απλότητα της κατασκευής είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε τη χρονολόγησή της. Οδοντική πρόσθεση του Orvieto Η εν λόγω οδοντική πρόσθεση σύμφωνα με τον Deneffe ανακαλύφθηκε σε ετρουσκική νεκρόπολη κοντά στο Ορβιέτο και κατόπιν αγοράσθηκε από το Πανεπιστήμιο της Γάνδης 1341 , άποψη την Η οδοντική πρόσθεση του Orvieto (προστομιακή άποψη) όπως οποία επαναλαμβάνει και απεικονίζεται από τον Guerini 1909: 74. 1338 Deneffe. 1899: 78-80. 1339 Casotti 1947:673. 1340 Menconi & Fornaciari 1985: 94. 1341 Deneffe 1899: 63-67. 303