Page 316 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη πρόσθεση, αυτή αποτελείται από ένα χρυσό δακτύλιο στερεωμένο σε δυο φυσικά δόντια, ενώ ανάμεσά τους υπάρχει κενός χώρος προφανώς για την τοποθέτηση δυο γεφυρωμάτων τα οποία τώρα απουσιάζουν. Υπάρχουν ωστόσο οι χρυσές καρφίδες, οι οποίες χρησιμο-ποιούνταν για τη συγκράτησή τους. Τα δόντια στηρίγματα είναι ο αριστερός κεντρικός τομέας και ο δεξιός κυνόδοντας της άνω γνάθου, ενώ τα δόντια τα οποία αντικαθιστούσαν ήταν ο κεντρικός και ο πλάγιος δεξιός τομέας της άνω γνάθου. Το συνολικό μήκος της κατασκευής ήταν 3 εκ. ενώ το πλάτος 5 χιλ 1334 . Φέρει αριθμό καταλόγου 10335. Οδοντική Κατασκευή από την Tarquinia Ι Καταρχάς θα πρέπει να αναφερθεί ότι στην περιοχή της Tarquinia έχει εντοπιστεί ο μεγαλύτερος αριθμός ετρουσκικών οδοντικών προσθέσεων που ίσως υπερβαίνει τις πέντε. Ο αριθμός δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη δεδομένου ότι η Tarquinia αποτελεί μια από τις αρχαιότερες ετρουσκικές πόλεις. Το σύνολο των πέντε οδοντικών κατασκευών ανασκάφθηκε στη νεκρόπολη της Tarquinia περί το 1823 κάτω από άγνωστες συνθήκες. Αρχικά ανήκαν στη συλλογή του κόμη Bruschi- Falgari του Corneto (σημερινή Tarquinia) και στη συνέχεια Οδοντική πρόσθεση από την Tarquinia της Ιταλίας. δωρήθηκαν στο Μουσείο της πόλης Menconi & Fornaciari 1985. Tarquinia 1335 . Η κατασκευή Ι αποτελείται από χρυσό έλασμα ωοειδούς σχήματος στο εσωτερικό του οποίου είχαν συγκολληθεί τέσσερα φύλλα χρυσού σχηματίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο πέντε διαμερίσματα στα οποία εμπεριέχονταν αντίστοιχος αριθμός δοντιών της άνω γνάθου. Από τα δόντια αυτά σήμερα βρίσκονται στη θέση τους μόνο δυο: ένας κεντρικός τομέας και ένας κυνόδοντας 1336 . Υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις όσον αφορά το είδος και τη θέση των δοντιών που περιλαμβάνονταν στην κατασκευή. Κατά τον Tabanelli 1337 η οδοντική πρόσθεση 1334 Johnstone 1932; 19. 122. 1335 Deneffe 1899: 73. 1336 Bliquez 1996: 2649. 1337 Tabanelli 1963:93. 302