Page 302 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  Η Οδοντική Πρόσθεση Satricum. Πρόκειται για την παλαιότερη οδοντική πρόσθεση η οποία μπορεί να χρονολογηθεί με βάση αντικειμενικά ευρήματα και ίσως η παλαιότερη σύμφωνα με την τεχνοτροπία κατασκευής της. Σήμερα ανήκει στη συλλογή του Εθνικού Ετρουσκικού Μουσείου της Ιταλίας, γνωστού και ως Μουσείου Villa Giulia, στη Ρώμη και φέρει αριθμό καταλογογράφησης 12206. Ανακαλύφθηκε στη νεκρόπολη της αρχαίας πόλης του Satricum (συγχρ. Borgo Le Ferriere,) στον τάφο με την κωδική ονομασία Tulumus C (τάφος υπ. αριθ. XVIII) κατά τη διάρκεια ανασκαφών που πραγματοποιήθηκαν στα τέλη του 19 αι. ου και μεταξύ των ετών 1896 και 1898. Η «ένοικος» την οποία φιλοξενούσε ο τάφος XVIII ταυτοποιήθηκε ότι ως προς το φύλο είναι γυναίκα και σε αυτή την τελευταία κατοικία της ανακαλύφθηκαν σημαντικά κτερίσματα όπως κοσμήματα και ακόμα πιο σημαντικά αγγεία τα οποία χαρακτηρίζονται ως πρωτοκορινθιακά και κορινθιακά και επιτρέπουν τη χρονολόγηση της ταφής, άρα και του οδοντικού γεφυρώματος περίπου στο 630 π.Χ. 1293 B A Η οδοντική πρόσθεση του Satricum (Α, Β) φυλάσσεται στο Εθνικό Ετρουσκικό Μουσείο Ιταλίας. H κατασκευή του αποτελείται από ένα μόνο πρόσθετο χρυσό δόντι αντικατάστασης το οποίο συγκρατείται από ένα πολύ στενό χρυσό έλασμα. Το χρυσό δόντι είναι ουσιαστικά μια κενή στεφάνη από δυο φύλλα χρυσού συγκολλημένα μεταξύ τους. Η δε γραμμή της συγκόλλησης είναι εμφανής. Αυτή η στεφάνη είναι στερεωμένη πάνω στο χρυσό έλασμα, το οποίο σύμφωνα με μετρήσεις του Pot έχει ύψος περίπου 2 χιλ. και 0,2 χιλ. πάχος 1294 . Οι Menconi – Fornaciari δίνουν το ύψος της στεφάνης στο 1 εκ 1295 . 1293 Mengarelli 1898: 169-170 1294 Pot 1987: 36. 1295 Menconi & Fornaciari 1985: 94-95. 288