Page 298 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  μπρούτζινα κηροπήγια 1273 . Από τις ίδιες μαρτυρίες φαίνεται ότι και οι Ετρούσκοι λάτρευαν την πολυτέλεια στην καθημερινή τους ζωή. Είναι χαρακτηριστική η περιγραφή του Αθήναιου για τα πολυτελή γεύματα όπου χρησιμοποιούνταν αργυρά σκεύη και οι συμμετέχοντες ήταν πολυτελώς ενδεδυμένοι 1274 . Παρόμοιες αναφορές εντοπίζονται και στον Διόδωρο Σικελιώτη: οι κάτοικοι της Σύβαρης, γνωστοί για τον πλούτο τους και την προτίμηση τους στην πολυτέλεια και τη χλιδή, προτιμούσαν τους Ετρούσκους για τον εκλεπτυσμένο και πολυτελή τρόπο ζωής τους 1275 . Επόμενο ήταν να διαπρέψουν ως μεταλλουργοί και να διακριθούν στη μεταλλοτεχνία. Τα ανακαλυφθέντα από την αρχαιολογική σκαπάνη κοσμήματα και λοιπά αντικείμενα μεταλλοτεχνίας κυρίως από χρυσό, αποτελούν λαμπρά δείγματα μεγάλης τεχνικής επιδεξιότητας όπου η ομορφιά, το μεγαλείο και η ποιότητα κατασκευής εκπλήττουν μέχρι σήμερα τους χρυσοχόους 1276 . Όλα αυτά τα στοιχεία και ειδικά η επιδεξιότητα στην μεταλλοτεχνία είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των πρώτων και συνάμα ξεχωριστών οδοντικών προσθετικών κατασκευών του αρχαίου κόσμου στην Ετρουρία. Αν και θα ανέμενε κανείς η κατασκευή γεφυρών με τεχνητά δόντια να είχε ξεκινήσει στην Αίγυπτο, όπου εντοπίζονται οι παλαιότερες γραπτές αναφορές οδοντιατρικής περίθαλψης σε ιατρικούς παπύρους του 17 και 18 αι. π.Χ., εντούτοις δεν υπάρχει καμία ου ου αναφορά σε οδοντικές προσθέσεις. Τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα χρονολογούνται στα μέσα του 7 αι. π.Χ. και εντοπίζονται την αρχαία ου Τυρρηνία 1277 . Από το σύνολο των αρχαιολογικών ευρημάτων οδοντικών προσθέσεων ετρουσκικής προέλευσης μπορούμε να καταλήξουμε σε ορισμένα πολύ γενικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα: Οι περίτεχνες οδοντικές προσθέσεις είναι κατασκευασμένες από χρυσό με περιεχόμενο ποσοστό χρυσού κυμαινόμενο από 73% - 91% 1278 . Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η πρόσθεση του Bracciano όπου ο χρυσός εμφανίζει καθαρότητα 92,2% - 98,6%. Οι μελέτες αρχικά των Menconi & Fornaciari 1279 και στη συνέχεια του Baggieri 1280 έδειξαν ότι ο χρυσός ο οποίος χρησιμοποιούσαν στις οδοντικές 1273 Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί XV.700c. 1274 Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί IV.153d. 1275 Διόδωρος Σικελιώτης 8.18.1 1276 Gaultier 2013: 914. 1277 Becker 1995-96: 73-74. 1278 Cesareo & Von Hase 1976: 259-296. 1279 Menconi & Fornaciari 1985: 89-97. 1280 Baggieri 1998: 321-329. 284