Page 284 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  έχει εμφιλοχωρήσει σε πανεπιστημιακές εκδόσεις 1217 όπου εντέλει επικυρώνονται οι ιστορικές στρεβλώσεις ως ορθές. Τέλος, λαμβάνοντας υπόψη ότι στην ελληνική βιβλιογραφία εντοπίζεται μόλις ένα άρθρο 1218 , το οποίο δημοσιεύτηκε στα μέσα του προηγούμενου αιώνα και παρουσιάζει πλημμελή τεκμηρίωση και καταφανέστατες αδυναμίες από τις πρώτες κιόλας γραμμές, κρίθηκε σκόπιμη η πραγματοποίηση μιας γενικότερης παρουσίασης της αρχαίας προσθετικής στη δυτική οδοντιατρική παράδοση, μέσω αντιπροσωπευτικών δειγμάτων, πριν επικεντρωθούμε στην αρχαία ελληνική προσθετική. Προβλήματα Έρευνας και Τεκμηρίωσης της Αρχαίας Προσθετικής Η έκταση των προβλημάτων μελέτης είναι τέτοιας εντάσεως ώστε είναι αδύνατο μέχρι και σήμερα να προσδιοριστεί με ακρίβεια ο πραγματικός αριθμός των αρχαίων ευρημάτων οδοντικής πρόσθεσης τα οποία έχουν ανακαλυφθεί μέχρι και σήμερα. Οι πρώτες αρχαίες οδοντικές προσθετικές κατασκευές φαίνεται πως άρχισαν να ανακαλύπτονται και να μελετώνται περίπου την ίδια περίοδο με τη γένεση της σύγχρονης οδοντιατρικής επιστήμης 1219 . Όμως στα μέσα του 19 αι. οι τεχνικές και ου μέθοδοι των αρχαιολογικών ανασκαφών σε καμία περίπτωση δε θυμίζουν τη σχολαστική επιμέλεια και την επιστημονική μεθοδικότητα που χαρακτηρίζει τις αντίστοιχες σημερινές. Η δε καταγραφή των ευρημάτων είναι απελπιστικά ανεπαρκής για οποιοδήποτε συμπέρασμα. Από το σύνολο των πιθανών ευρημάτων μόλις για τρία - τέσσερα δείγματα μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχει ολοκληρωμένη αρχαιολογική εγγραφή. Αλλά ακόμα και σε αυτό το σημείο η διχογνωμία είναι έντονη. Για παράδειγμα, ο Becker πιστεύει ότι μόνο το εύρημα της Valsiarosa εμφανίζει ένα σημαντικό αριθμό αρχαιολογικών πληροφοριών για τη μελέτη του 1220 . Απεναντίας ο Waarsenburg θεωρεί ότι οι οδοντικές προσθετικές κατασκευές οι οποίες ανακαλύφθηκαν στο Satricum και το Bisenzio παρουσιάζουν ικανοποιητικά στοιχεία για την περαιτέρω τεκμηρίωσή τους 1221 . Παρομοίως ο Pot, 1217 Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί δημοσίευση του Tufts Dental Magazine, vol. 11, no. 2, Summer 2007, σελ. 17. Πρόκειται για ένα αφιέρωμα σχετικά με μια περιοδική έκθεση οδοντικής βιομηχανικής η οποία έλαβε χώρα στο “Sammuel D. Harris” Εθνικό Μουσείο Οδοντιατρικής που υπάγεται στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Maryland. Σε αυτό το αφιέρωμα ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάστηκε η οδοντική πρόσθεση Gaillardot που βρέθηκε στη Σιδώνα του Λιβάνου ως Αιγυπτιακή. Μάλιστα αναφέρεται ότι οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιώντας χρυσό σύρμα αντικαθιστούσαν ελλείποντα δόντια με προσθετικά. Όπως μπορεί να δει κανείς και στην οικεία ενότητα της παρούσας μελέτης περί των προσθέσεων στην Αίγυπτο, ο προαναφερθείς ισχυρισμός είναι επιστημονικώς απαράδεκτος. 1218 Αδάμ 1947: 234-237. 1219 Becker 1995-96: 73. 1220 Becker 1994 Β: 69-92. 1221 Waarsenburg 1991: 241-247. 270