Page 282 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  Συμπεράσματα Η εξαγωγή δοντιών αποτελούσε την κύρια πράξη οδοντικής χειρουργικής σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας. Η χρήση της οδοντάγρας αποτελούσε το έσχατο μέσο αντιμετώπισης του οδοντικού άλγους. Για την αντιμετώπιση των οδοντοστοματολογικών παθήσεων είχε αναπτυχθεί μια πλούσια φαρμακολογική παράδοση που έφθασε στο αποκορύφωμά της τους δυο πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες. Η εξειδίκευση είχε φθάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο, ώστε να δημιουργηθούν σύνθετα φαρμακευτικά σκευάσματα τα οποία εθεωρούντο ικανά να εξάγουν δόντια μόνο με τη χρήση των δακτύλων και χωρίς οδοντάγρα. Τις οδοντάγρες, εκτός από ιατρικά εργαλεία σύλληψης και εξαγωγής δοντιών, τις χρησιμοποιούσαν κατά τον ίδιο τρόπο για την αφαίρεση θραυσμάτων οστών και ξένων αντικειμένων από το ανθρώπινο σώμα. Λόγω της γενικής χρήσης τους δεν είχαν εξειδικευτεί σε μεγάλο βαθμό και η πρόσφυση του προς εξαγωγή δοντιού στη μύλη ήταν σημειακή και όχι ανατομική, όπως στις σύγχρονες οδοντάγρες. Η εξαγωγή των δοντιών πραγματοποιούνταν από ιατρούς και δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για την ύπαρξη οδοντιάτρων, με εξαίρεση τις πόλεις της Ρώμης και της Αλεξάνδρειας. 268