Page 208 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  γλυκού λαδιύ στους ακουστικούς πόρους των βρεφών, όπως συστήνεται από τον Σωρανό στο γνήσιο έργο του Περὶ γυναικείων νοσημάτων. Ο Σωρανός, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των αρχαίων ιατρών, είναι αντίθετος και στην αφαίρεση δοντιών μόλις αυτά πονέσουν, διότι η αφαίρεση είναι απώλεια τμήματος του σώματος κι όχι θεραπεία. Είναι παράλογο κατά τον συγγραφέα να αφαιρούνται τα φλεγμαίνοντα μέρη αντί να ανακουφίζονται από τη βλάβη. Μόνο όταν αποτύχει κάθε αγωγή και κάθε μέσο θα πρέπει να αφαιρείται ένα τερηδονισμένο δόντι και σίγουρα δεν θα πρέπει να εξάγονται υγιή δόντια, δηλαδή δόντια τα οποία δεν είναι τερηδονισμένα, τραυματισμένα ή χαλαρά, διότι μια τέτοια ενέργεια εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους 930 . Άσχετα από τα επιμέρους ζητήματα της μετάφρασης του έργου Περὶ ὀξέων καὶ χρονίων παθῶν του Σωρανού από τον Καίλιο Αυρηλιανό, η λατινική έκδοση θεωρείται από το σύνολο των ερευνητών αξιόπιστη και σε κάθε περίπτωση μας δίδει πολύτιμες πληροφορίες για την άσκηση της οδοντιατρικής πράξης την εποχή που έδρασε ο Σωρανός. Όμως οι πληροφορίες σχετικά με την προσφορά του Σωρανού συνεχίζονται και στο χώρο της γναθοχειρουργικής όπου μέσου του έργου Περὶ σημείων καταγμάτων, παρουσιάζονται τα κατάγματα τα οποία μπορεί να υποστεί η κάτω γνάθος. Διακρίνει δύο τύπους τα εγκάρσια και τα επιμήκη και εξηγεί πως μπορούν να γίνουν αντιληπτά. Περὶ γένυος. γένυς δὲ ῥαφανηδὸν μὲν πολλάκις, σχιδακηδὸν δὲ ὀλιγάκις κατάγνυται, ποτὲ δὲ καὶ κατὰ θραῦσιν ἀδιάστροφος μένει ἢ διαστρέφεται συννεύουσα ἢ παραλλάσσουσα ἄνω ἢ κάτω, ἔσω ἢ ἔξω περιτρεπομένη. σημειωτέον δὲ τὸ ἐπὶ ταύτης κάταγμα τῇ ὑπεροχῇ καὶ τῇ κοιλότητι καὶ τῇ διαστροφῇ τῇ πρός τι τῶν εἰρημένων μερῶν, ὥστε μὴ κεῖσθαι τοὺς ὀδόντας αὑτοῖς καταλλήλως, καὶ τῷ πρὸς τὴν διὰ τῶν δακτύλων κίνησιν ψόφον γίνεσθαι καὶ νυγμόν. ἐν δὲ τῇ συννεύσει τὴν ὑπεροχὴν ἐν τῇ εὐρυχωρίᾳ τοῦ στόματος εὑρίσκομεν. γινομένης δὲ περιοχῆς ἢ κοιλότητος κἀν ταῖς ἐξαρθρήσεσι διακριτέον τὸ πρὸς τοῖς κορωνοῖς ῥαφανηδὸν γινόμενον κάταγμα διὰ τοῦ κινεῖσθαι κατὰ τὴν διὰ τῶν δακτύλων παραγωγήν, τὸ ἐξάρθρημα δὲ ἀκίνητον εἶναι μέχρι τῆς διαστάσεως 931 . [Περί γνάθου. Η γνάθος παρουσιάζει συχνά εγκάρσια κατάγματα, ενώ σε ελάχιστες περιπτώσεις επιμήκη κατάγματα. Κατά το σπάσιμο άλλοτε παραμένει χωρίς μετατόπιση και 930 Caelius Aurelianus 1950: 619-621. 931 Σωρανοῦ, Περὶ σημείων καταγμάτων (ΙV. 156,29 – 157,3 Ilberg). 194