Page 162 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  γομφίοι δεν διακρίνονται σε προγομφίους κι ονομάζονται επίσης και μύλοι. Συνολικά υπάρχουν 5 γομφίοι σε κάθε πλευρά. Οι τελευταίοι γομφίοι καλούνται και σωφρονιστήρες, καθώς εμφανίζονται στην ηλικία της σωφροσύνης – ωριμότητας, φύονται δε ένας σε κάθε πλευρά 678 . Ως προς τον αριθμό των δοντιών, ο Ρούφος είναι ένας από τους ελάχιστους συγγραφείς ο οποίος έμμεσα αναφέρεται στον αριθμό των τριάντα δύο δοντιών της στοματικής κοιλότητας. Ο υπολογισμός γίνεται με την άθροιση των αναφερόμενων ομάδων δοντιών, από την οποία προκύπτει ότι πρόκειται για δεκαέξι δόντια σε κάθε γνάθο. Δεδομένου ότι δηλώνεται ξεκάθαρα ότι όσα είναι τα δόντια της άνω γνάθου είναι και τα δόντια της κάτω γνάθου καταλήγουμε στον αριθμό των τριάντα δύο δοντιών. Για τον Ρούφο όπως και για τους περισσότερους συγγραφείς ο αριθμός των δοντιών δεν είναι αυστηρά καθορισμένος και δεν φαίνεται να τους απασχολεί ιδιαίτερα. Το γεγονός αυτό δεν είναι παράλογο αν αναλογιστούμε ότι ακόμα και στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες η στοματική υγιεινή δεν ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη όχι μόνο για τους απλούς ανθρώπους αλλά και για τα άτομα των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Έτσι η απώλεια δοντιών ήταν ένα συνηθισμένο και ανεξάρτητο, προς την κοινωνική τάξη, φαινόμενο. Επιμέρους διακρίσεις της μορφολογίας των δοντιών δεν υπάρχουν, ενώ η αναφορά στις ρίζες που φέρουν τα δόντια γίνεται περισσότερο για να προσδιοριστούν τα ούλα ως οι σάρκες γύρω από αυτές: οὖλα δὲ αἱ περὶ τὰς ῥίζας σάρκες 679 . Το μόνο ιδιαίτερο στοιχείο για το οποίο γίνεται λόγος είναι για τις μασητικές επιφάνειες των γομφίων, οι οποίες καλούνται τράπεζαι 680 . Τα δόντια είναι γομφωμένα στις φάτνες, οι οποίες αποκαλούνται και ὁλμίσκοι. Οι φάτνες αντιστοιχούν στα σημερινά φατνία δηλαδή στις κοιλότητες των γνάθων που είναι «καρφωμένα» τα δόντια (αἱ τῶν γνάθων κοιλότητες, εἰς ἃς ἐμπεπήγασιν οἱ ὀδόντες) 681 . Σε αυτό το σημείο σταματά η περιγραφή των δοντιών και ακολουθεί της γλώσσας και της υπερώας. Η γλώσσα είναι το μυώδες όργανο το οποίο βρίσκεται μέσα στη στοματική κοιλότητα και το σημείο στο οποίο εκφύεται ονομάζεται ρίζα της. Το κάτω μέρος της γλώσσας καλείται ὑπογλωσσὶς. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιφέρεια της άνω γνάθου η οποία ονομάζεται όπως και σήμερα οὐρανὸς ή ὑπερώα. Η περιγραφή της στοματικής κοιλότητας ολοκληρώνεται με τη σαρκώδη απόφυση, 678 Ρούφου, Περὶ ὀνομασίας τῶν τοῦ ἀνθρώπου μορίων (139,14 – 140,4 Daremberg-Ruelle). 679 Ρούφου, Περὶ ὀνομασίας τῶν τοῦ ἀνθρώπου μορίων (140,8 Daremberg-Ruelle). 680 Ρούφου, Περὶ ὀνομασίας τῶν τοῦ ἀνθρώπου μορίων (140,6-7 Daremberg-Ruelle). 681 Ρούφου, Περὶ ὀνομασίας τῶν τοῦ ἀνθρώπου μορίων (140,7-8 Daremberg-Ruelle). 148