Page 342 - dimkoutroumpas
P. 342
Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο Η οδοντική κατασκευή της Τανάγρας Η εν λόγω συγκρατητική κατασκευή, μαζί με άλλα 902 ιατρικά εργαλεία, τα οποία ήταν στην πλειονότητά τους χάλκινα και οστέινα, ανήκε στην ιδιωτική συλλογή του ιατρού Λάμπρου η οποία δωρήθηκε το 1899 στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο 1419 . Οδοντική κατασκευή της Τανάγρας. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Σήμερα εντάσσεται στη Συλλογή Χαλκών με αριθ. κατ. 358. Οι συνθήκες εύρεσης της Ταναγραίας κατασκευής δεν είναι γνωστές και η μόνη πληροφορία που διαθέτουμε προέρχεται από τον Deneffe, στον οποίο ο Λάμπρου αποκάλυψε ότι η εν λόγω πρόσθεση αγοράσθηκε μαζί με άλλα αρχαιολογικά αντικείμενα από τη Θήβα και ο πωλητής ανέφερε ότι βρέθηκε σε τάφο στη θέση Χλεμποτσάρι (Ασωπία) της ευρύτερης περιοχής της αρχαίας Τανάγρας. Πριν από την πώλησή της, η πρόσθεση της Τανάγρας αποτελούσε μέρος μιας ιδιωτικής συλλογής η οποία ήταν προσβάσιμη στο κοινό χωρίς περιορισμούς και οι επισκέπτες μπορούσαν να την εξετάσουν με τα ίδια τους τα χέρια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα αρχαιολογικά αντικείμενα. Ο Deneffe περιγράφει την πρόσθεση ως εξής: «Πρόκειται για ένα ελλειπτικό δακτύλιο, ο οποίος αποτελείται από μια λωρίδα πολύ καθαρού χρυσού, πολύ εύπλαστου, με διάσταση 5 χιλιοστά σε ύψος. Θα πρέπει να χρησιμοποιούνταν για τη στερέωση δύο εύσειστων κεντρικών τομέων στους πλαγίους τομείς. Οι τέσσερεις τομείς θα έπρεπε να περιβάλλονται από τον χρυσό δακτύλιο. Ωστόσο σήμερα (δηλ. το 1899) η κατασκευή εμφανίζεται να περιέχει μόνο έναν τομέα, αλλά ο προηγούμενος ιδιοκτήτης της είχε κάνει γνωστό στον Λάμπρου ότι υπήρχαν και οι τέσσερεις τομείς στον δακτύλιο χρυσού. Σε αυτή την κατασκευή δεν υπήρχαν ενδιάμεσα χωρίσματα για τα δόντια ούτε και κανένα ίχνος καρφίδας το οποίο να φανερώνει ότι ήταν στερεωμένο κάποιο τεχνητό δόντι. Στον ίδιο τάφο βρέθηκαν ως ταφικά αναθήματα ταναγραίες κόρες οι οποίες χρονολογούνται στον 4 με 3 αι. π.Χ. 1420 » ο ο Δυστυχώς, παρά την πληθώρα των βιβλιογραφικών αναφορών για την πρόσθεση της Τανάγρας, κανένας από τους συγγραφείς δεν την έχει μελετήσει από κοντά με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Για παράδειγμα, 1419 Προσκυνητοπούλου 2010: 86. 1420 Deneffe 1899: 26-27. 328