Page 338 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  να εμφιλοχωρεί περιέργως και αδικαιολόγητα στο Ευρετήριο Χρυσών της Συλλογής Αγγείων και Μικροτεχνίας, χωρίς να μπορεί να δοθεί κάποια εξήγηση. Εκ των πραγμάτων και ελλείψει άλλων στοιχείων είμαστε υποχρεωμένοι να βασιστούμε στα συνοδευτικά ευρήματα, τα οποία καταγράφονται τόσο στη δημοσίευση του Κουρουνιώτη, όσο, πολύ περισσότερο, στο Ευρετήριο Χρυσών της Συλλογής Αγγείων και Μικροτεχνίας, αποδεχόμενοι ως τόπο ανεύρεσής της, την Ερέτρια. Φαίνεται λοιπόν ότι πρόκειται πιθανότατα για πρόσθεση χρονολογούμενη περί τον 4 αι. π.Χ. Ένα επιπλέον στοιχείο αποτελεί η αναφορά του 1918 από τον ο πρώτο καθηγητή της οδοντιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Λ. Κόκκορη ότι : « (ἀρ. 12764) τέσσαρας ὀδόντας διειρμένους ἐν νήματι χρυσῷ, οἵτινες ἀνήκουσιν εἰς κρανίον γυναικὸς εὑρεθὲν ἀρτίως ἐν τάφῳ τῆς Ἐρετρίας ἀναγομένῳ εἰς τὸν Δ´ αἰῶνα π.Χ. 1417 ». Η ίδια ακριβώς πληροφορία αναπαράγεται το 1947 από τον Αδάμ ο οποίος προφανώς αντλεί τα στοιχεία του από τον Κόκκορη 1418 . Οφείλουμε όμως να παρατηρήσουμε ότι Μετρήσεις των διαστάσεων των δοντιών της κατασκευής λόγω έλλειψης λοιπών στοιχείων ως προς τα συνοδευτικά ευρήματα και τα σκελετικά υπολείμματα είναι αδύνατο να καθοριστεί το φύλο μόνο από τη μορφολογία των δοντιών. Πρόκειται για προσπάθεια προσθετικής κατασκευής από την οποία έχουν διασωθεί το χρυσό σύρμα και τέσσερα δόντια. Με βάση τη μορφολογία των δοντιών προκύπτει ότι ανήκουν σε κάτω γνάθο, ωστόσο βρέθηκαν εκτός κρανίου όπως επισημαίνεται και στην σχετική εγγραφή στο Ευρετήριο Χρυσών της Συλλογής Αγγείων και Μικροτεχνίας. Έτσι δεν γνωρίζουμε πόσα δόντια περιελάμβανε συνολικά η κατασκευή, αν και ποια ήταν τα στηρίγματά της και, τέλος, αν τοποθετήθηκε εν ζωή και κατά πόσο ήταν λειτουργική. Τα σωζόμενα δόντια: ο αριστερός κεντρικός, ο αριστερός πλάγιος τομέας, ο δεξιός κυνόδοντας, καθώς κι 1417 Κόκκορης 1918:52. 1418 Αδαμ 1947:237. 324