Page 326 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  εξέταση και μετρήσεις τόσο των φυσικών όσο και των δοντιών αντικατάστασης του γεφυρώματος έδειξε ότι ο χειλεογλωσσικές μετρήσεις στους αυχένες των δοντιών ήταν μεγαλύτερες από τις εγγύς – άπω, γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι πρόκειται για οδοντική κατασκευή της κάτω γνάθου 1353 . Ένα δεύτερο πρόβλημα αφορά την προέλευση των δοντιών αντικατάστασης, δηλαδή εάν ανήκουν στο ίδιο το άτομο ή προέρχονται από άλλο. Τα τεχνητά δόντια, δεξιός κεντρικός τομέας και δεξιός πλάγιος τομέας χάθηκαν προφανώς συνεπεία περιοδοντικής νόσου. Κατά τον Weinberger ο οποίος αποφαίνεται με βάση ασπρόμαυρες φωτογραφίες, χωρίς να εξετάσει προσωπικά το δείγμα, το ένα από τα δύο δόντια προέρχεται από άλλο άτομο. Καταλήγει στο συμπέρασμα αυτό με βάση την εικόνα του αριστερού κεντρικού τομέα, ο οποίος εμφανίζεται στενότερος και μακρύτερος από τον αντίστοιχο δεξιό τομέα 1354 . Ωστόσο, ο Van Marter 1355 , και στη συνέχεια ο Guerini 1356 και ο Lufkin 1357 , υποθέτει ότι και τα δύο δόντια προέρχονται από άλλο δότη. Τέλος ο Ring διατυπώνει τη λανθασμένη άποψη ότι τα δόντια είναι φτιαγμένα από ελεφαντόδοντο 1358 . Οριστική απάντηση δεν μπορεί να δοθεί καθώς το εύρημα δεν έχει μελετηθεί σχετικά πρόσφατα με τις πλέον σύγχρονες μεθόδους οι οποίες θα μας οδηγούσαν σε πιο ασφαλή συμπεράσματα. Επόμενο ζήτημα τίθεται σε σχέση με την χώρα προέλευσης της κατασκευής. Σύμφωνα με τον Rene, ανάμεσα στα κτερίσματα τα οποία συνόδευαν τη νεκρή στην τελευταία της κατοικία συμπεριλαμβάνονται 12 αγαλματίδια από γαλάζια αιγυπτιακή φαγεντιανή, τα οποία αναπαριστούν αιγυπτιακές θεότητες, και ένας αιγυπτιακός σκαραβαίος. Αυτά τα στοιχεία δεν τεκμηριώνουν ότι η οδοντική πρόσθεση συνδέεται με την αιγυπτιακή οδοντιατρική 1359 , δεδομένου ότι στην Αίγυπτο δεν εντοπίζεται καμία πρόσθεση πριν την ρωμαϊκή κατάκτησή της, όπως θα δούμε και στη συνέχεια. Επιπρόσθετα ο Becker θεωρεί ότι δεν είναι σαφές από τη σχετική εγγραφή του Renan εάν τα αιγυπτιακά δείγματα είχαν τοποθετηθεί σαν προσφορές ή ήταν όντως αιγυπτιακής προελεύσεως η κάτοχός τους 1360 . Σε ό,τι αφορά τη χρονολόγηση αν και οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι πρόκειται για ένα εύρημα το οποίο χρονολογείται περί τον 4 αι. π.Χ., ο εντούτοις το Μουσείο όπου φυλάσσεται δίδει ένα μεγαλύτερο εύρος τοποθετώντας 1353 Filderman 1932; 52: 335-343. 1354 Weinberger 1948:101. 1355 Van Marter 1886: 60. 1356 Guerini 1909: 30. 1357 Lufkin 1948: 50. 1358 Ring 1985: 28. 1359 Clowson 1934: 23-31. 1360 Becker 1995-96: 80. 312