Page 177 - dimkoutroumpas

 Αρχιγένης ο Απαμεύς  χρησιμοποιούνται για το τρίψιμο των δοντιών και των ούλων μια φορά το χρόνο. Επιπρόσθετα, εναντίον της τερηδόνας προτείνεται η τριβή των δοντιών με μείγμα σχιστής στυπτηρίας και σμύρνας. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και μια σειρά φαρμακευτικών συνταγών για τον καλλωπισμό των δοντιών, χαρακτηριζόμενες ως σμήγματα. Για αυτά, αν και δεν τίθενται από τον Αρχιγένη χρονικός προσδιορισμός στην εφαρμογή τους δεδομένου ότι σχετίζονται με τον ευπρεπισμό, μπορούμε υποθέσουμε ότι η χρήση τους θα πρέπει να ήταν αρκετά συχνή, ίσως και καθημερινή. Είναι παρασκευάσματα τα συστατικά των οποίων τοποθετούνται σε ύφασμα, καίγονται και εν συνεχεία αναμειγνύονται εκ νέου με άλλες ουσίες δημιουργώντας ένα τελικό μίγμα για το τρίψιμο των δοντιών. Έτσι λιπαρά μαλλιά τοποθετούνται σε ύφασμα και καίγονται. Σε επόμενο στάδιο το προϊόν της καύσης αναμειγνύεται με αλάτι και με το τελικό μίγμα καθαρίζονται τα δόντια. Παρομοίως, αλάτι με μέλι, αφού αναμειχθούν μέχρι να αποκτήσουν παχύρρευστη υφή παρόμοια με του κεριού τοποθετούνται σε ύφασμα και όλο μαζί καίγεται. Το υπόλειμμα της καύσης αναμειγνύεται με λευκή ίριδα και με το μείγμα αυτό καθαρίζονται τα δόντια. Άσχετα από το ποια είναι τα επιμέρους συστατικά το πιο σημαντικό είναι ότι πλέον εμφανίζονται δειλά στην αρχαία ελληνική τα πρώτα φαρμακευτικά σκευάσματα με στόχευση τη διατήρηση της αισθητικής και της υγείας των δοντιών. Ακόμα και η έννοια της πρόληψης με τον Αρχιγένη αρχίζει να αποκτά περιεχόμενο: πλέον παρασκευάζονται σύνθετα φάρμακα τα οποία θεωρούνταν ότι βοηθούσαν στην πρόληψη των οδοντικών πόνων και εφαρμόζονταν με συγκεκριμένη δοσολογία και σε καθορισμένα χρονικά διαστήματα. Ο Αρχιγένης δεν αποτελεί μια συνηθισμένη μορφή στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής οδοντιατρικής τέχνης. Υπερέχει αισθητά έναντι των προγενέστερων ομοτέχνων του: κατηγοριοποιεί τα είδη των φαρμάκων, άρα και τις παθήσεις που θεραπεύουν, με μεγαλύτερη σαφήνεια σε σχέση με τους πρότερους ιατρούς. Αν και αντλεί γνώσεις από τη μακρόχρονη φαρμακολογική παράδοση εντούτοις τολμά να πρωτοτυπήσει και να συμπεριλάβει στα συστατικά των φαρμακευτικών ιδιοσκευασμάτων ουσίες και ζωικά προϊόντα που κανείς μέχρι τότε δεν τόλμησε. Το αν ήταν αποτελεσματικά ή όχι δεν εξαρτάται από τον βαθμό βδελυρότητας, αλλά από την εκτίμηση και την αποδοχή που έχαιραν από τους συναδέλφους του. Ο Γαληνός της Περγάμου, αν και υπήρξε αυστηρός κριτής και ιδιαίτερα επικριτικός έναντι άλλων φαρμακολόγων, ωστόσο, παρά τις επιμέρους ενστάσεις και την πολεμική που ασκεί εναντίον του Αρχιγένη, τον θεωρεί ως έναν 163