Page 27 - 2013final

μιας υπερένθετης μερικής οδοντοστοιχίας σε φυσικό φραγμό, με σκοπό να αποδώσουμε την επιθυμητή αύξηση της κάθετης διάστασης σύγκλεισης ταυτόχρονα με την αποκατάσταση της σύγκλεισης του ασθενούς, μειώνοντας δραστικά το κόστος θεραπείας. 3) Κατασκευή νέου ζεύγους ολικών οδοντοστοιχιών, όπου η τοποθέτηση των δοντιών της κάτω οδοντοστοιχίας έγινε μετά από αποτύπωση της ουδέτερης ζώνης, ώστε να αυξήσουμε τη σταθερότητά της, λόγω της πολύ απορροφημένης κάτω φατνιακής ακρολοφίας της ασθενούς. 4) Αντικατάσταση των συγκρατητικών στοιχείων μιας επένθετης ολικής οδοντοστοιχίας, λόγω φθοράς τους, χωρίς την μεσολάβηση εργαστηριακού σταδίου ενεργοποίησής τους. Μέσα από την παρουσίαση των παραπάνω περιστατικών, θα γίνει σύντομη αναφορά των ενδείξεων, αντενδείξεων, πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων των προσθετικών αποκαταστάσεων, με βάση τη διεθνή βιβλιογραφία, καθώς και ανάλυση των τεχνικών δυσκολιών που αντιμετωπίστηκαν κατά τη διεκπεραίωση του σχεδίου θεραπείας και των ειδικών τεχνικών που χρησιμοποιήθηκαν για την υλοποίησή του. 4. ΕΠΙΜΗΚΗ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΡΙΖΑΣ – ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΗ Κάβουρα Δ., Κωτσιοπούλου Χ., Λιοπετρίτη Π. Συντονίστρια: Γεωργοπούλου Μ. Σκοπός και κλινική σημαντικότητα: Η παρουσίαση των αιτίων που προκαλούν επίμηκες κάταγμα ρίζας, καθώς και της διάγνωσής τους. Κύριο σημείο της συζήτησης είναι η ανάλυση της διαγνωστικής μεθοδολογίας, δεδομένου ότι η θεραπευτική προσέγγιση στη συνέχεια είναι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η εξαγωγή. Συζήτηση βιβλιογραφίας: Τα επιμήκη κατάγματα ρίζας χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη πλήρους ή ατελούς γραμμής κατάγματος στους οδοντικούς ιστούς της ρίζας, σε άλλοτε άλλο βάθος, εντόπιση και μήκος. Η αιτιολογία των επιμήκων καταγμάτων ρίζας μπορεί να είναι πολυπαραγοντική. Στα κυριότερα αίτια περιλαμβάνονται η υπερπαρασκευή του ριζικού σωλήνα, η άσκηση υπέρμετρης πίεσης κατά τη συμπύκνωση της γουταπέρκας, οι μεγάλες διαστάσεις ενός ενδορριζικού άξονα, συγκλεισιακό ή οποιοδήποτε φυσικό τραύμα, ο βρυγμός και άλλα. Για να προκύψει επίμηκες κάταγμα, θα πρέπει οι δυνάμεις συνοχής μεταξύ των οδοντικών ιστών της ρίζας να υπερνικηθούν ή να υποστούν σταδιακή κόπωση. Ως αποτέλεσμα του κατάγματος, συνήθως προκαλείται σοβαρή φλεγμονή του παρακείμενου περιοδοντίου. Δεν υπάρχουν παθογνωμονικά στοιχεία για τη διάγνωση των επιμήκων καταγμάτων ρίζας. Θα πρέπει να συνεκτιμηθούν τα δεδομένα από το ιστορικό, την κλινική εικόνα και την ακτινογραφική εικόνα. Η συμβολή των σύγχρονων απεικονιστικών τεχνικών είναι αρκετά σημαντική, χωρίς όμως και πάλι να λύνει το διαγνωστικό πρόβλημα. Επομένως, σε αρκετές περιπτώσεις, χρειάζεται να γίνει διαγνωστικός χειρουργικός κρημνός για την επιβεβαίωση της διάγνωσης. Συμπεράσματα: (1) Από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, φαίνεται ότι, εκτός από τη διαδικασία της ενδοδοντικής θεραπείας, ενέχονται στην πρόκληση επιμήκων καταγμάτων ρίζας και άλλοι παράγοντες. (2) Παρά τις τεχνολογικές εξελίξεις, η διάγνωση των καταγμάτων αυτών εξακολουθεί να είναι δύσκολη και να αποτελεί πρόκληση για τον κλινικό. 5. ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ ΧΡΟΝΙΑΣ ΠΕΡΙΑΚΡΟΡΡΙΖΙΚΗΣ ΦΛΕΓΜΟΝΗΣ Νεοφύτου Σ., Πετράκη Β. Συντονιστής: Οικονόμου Ι. Σκοπός και κλινική σημαντικότητα: Η παρουσίαση του ορισμού, της αιτιολογίας, της συχνότητας εμφάνισης και της αντιμετώπισης της αναζωπύρωσης μιας χρόνιας περιακρορριζικής φλεγμονής, κατά τη διάρκεια ή και μετά την ολοκλήρωση της ενδοδοντικής θεραπείας, καθώς και του μετεπεμβατικού πόνου σε ενδοδοντικές θεραπείες δοντιών με ζωντανό πολφό. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ενδοδοντική Εταιρεία ως αναζωπύρωση της χρόνιας περιακρορριζικής φλεγμονής θεωρείται η οξεία επιδείνωσή της στο μεσοδιάστημα των συνεδριών της ενδοδοντικής θεραπείας ή και μετά την ολοκλήρωση της σε μια ή περισσότερες συνεδρίες, με εμφάνιση πόνου ή/και οιδήματος. Αποτελεί επομένως, μια επιπλοκή ,η οποία χρήζει έκτακτης και άμεσης αντιμετώπισης και αρκετά δυσάρεστη, τόσο για τον ασθενή όσο και για τον ίδιο τον οδοντίατρο, και μπορεί να επηρεάσει τη μελλοντική σχέση τους. 26