Page 39 - Operative_Dentistry_GV

41 νει ξεχωριστή θέση και μπορεί να χαρακτηρισθεί ως μνημειώδες. Εκδό- θηκε το 1923 στη Λειψία και μέσα στις 1020 σελίδες του περιλαμβάνον- ται όλες οι γνώσεις της οδοντιατρικής εκείνης της εποχής. Πέρα από το περιεχόμενο αυτό καθ’ αυτό, πρέπει να επισημάνουμε την πλουσιότατη εικονογράφηση, καθώς περιλαμβάνει 900 φωτογραφίες και 28 πίνακες με εντυπωσιακό αριθμό έγχρωμων φωτογραφιών. Το βιβλίο χωρίζεται σε δέκα μέρη, όπου το τέταρτο μέρος περιλαμβά- νει τη νοσολογία, χειρουργική και θεραπευτική των παθήσεων των οδόντων. Στο κεφάλαιο των ανωμαλιών, καταγράφονται ανωμαλίες των δοντιών αλλά και των γνάθων, τα οδοντικά αποθέματα (τρυγία), οι επί- κτητες απώλειες των σκληρών οδοντικών ιστών και η τερηδόνα. Ειδικά στην ενότητα της τερηδόνας αναφέρονται οι διάφορες θεωρίες της αι- τιοπαθογένειάς της με έμφαση στη θεωρία του Miller όπου «τα φαινόμε- να της τερηδόνας δύνανται να προξενηθώσιν από μεγάλον αριθμόν μικρο- οργανισμών ζώντων μεταξύ και επί των οδόντων, συνεργούσης και της εν- δοστοματικής παραγωγής διαφόρων οξέων». Άξια λόγου είναι η κριτική προσέγγιση του ίδιου του συγγραφέα σε ό,τι αφορά την αιτιοπαθογένεια της νόσου. Το επόμενο κεφάλαιο αφορά τις επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της τερηδόνας και συγκεκριμένα τη «ρίνιση των δοντιών» και την «καυτηρίαση διά νιτρικού αργύρου». Σε ό,τι αφορά τις εμφράξεις των δοντιών, καταγράφονται εμφρακτικά υλικά που περιλαμβάνουν το κράμα χρυσού και κασσίτερου, τα αμαλγάματα, την κονία φωσφορικού ψευδαργύρου, το συνδυασμό αμαλγάματος-κο- νίας, το σμάλτο και τέλος τη γουταπέρκα. Στη συνέχεια παρουσιάζεται το τεχνικό μέρος των εμφράξεων: η εξέταση των δοντιών, ο διαχωρισμός των παρακείμενων δοντιών, η αποξήρανση των κοιλοτήτων με έμφαση στη χρήση του απομονωτήρα (φραγμού), η προπαρασκευή της κοιλότη- τας που περιλαμβάνει σμίλες, ανασκαφείς (κοχλιάρια) και τα ξυστήρια (φρέζες). Κατόπιν, γίνεται ειδική μνεία στους επανορθωτές (τεχνητά τοι- χώματα) και προχωράει στην έμφραξη των κοιλοτήτων με μη συνεκτικό χρυσό, με συνεκτικό χρυσό, με αμάλγαμα, με κονία, με σμάλτο (πρώιμα ένθετα πορσελάνης) και τέλος με γουταπέρκα. Ωστόσο, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η Οδοντική Χειρουργική καταλαμβάνει μικρή έκταση σε σχέση με την Προσθετική. Αυτό βέβαια οφείλεται στο ότι οι γνώσεις, οι τεχνικές και τα υλικά συντηρητικών αποκαταστάσεων εκείνης της εποχής βρίσκονται ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο σε αντίθεση με την αντιμετώπιση του προβλήματος της τερηδό- νας μέσω ριζικών μεθόδων, δηλαδή την εξαγωγή και την προσθετική κα- τόπιν αποκατάσταση. Τέλος, ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην «Οδοντιατρική» του Παπαζαφειρόπουλου παρουσιάζουν οι βιβλιογραφικές πηγές που χρησιμοποιεί και είναι αποκλειστικά γαλλικής και γερμανικής προέλευ- σης. Επίσης, το 1927 δημοσιεύεται ένα μικρού εγχειρίδιο με τίτλο «Οδον- τιατρική και Στοματολογία» από τον Γ. Καλούδη. Αν και απουσιάζουν - ΡΙΟΔΟΣ 1918-1955 ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1918-1955 ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1918-1955 ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1918