Page 274 - dimkoutroumpas

 Η Οδοντιατρική στον Αρχαίο κόσμο  Το Κάλλιον ή Καλλίπολις ήταν μια σημαντική αιτωλική πόλη χτισμένη σε οχυρή τοποθεσία στις όχθες του Μόρνου, στην περιοχή του Βελούχου, στη Στερεά Ελλάδα. Η θέση στην οποία εντοπίζεται το Κάλλιον άρχισε να κατοικείται από τα γεωμετρικά χρόνια και η πόλη γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση τον 4 αι. π.Χ. όταν ο ιδρύεται η Αιτωλική Συμπολιτεία. Η ιστορική πορεία του Καλλίου ανακόπτεται με τις θηριωδίες σε βάρος των κατοίκων του και την ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη το 279 π.Χ. από τους Γαλάτες κατά την εισβολή τους στην Αιτωλία. Έτσι το Κάλλιον εξαφανίζεται από τις πηγές και μόνο τον 9 αι. μ.Χ. αναφέρεται εκ νέου ως ο έδρα του επισκόπου το Λιδορίκι, που διαδέχθηκε το Κάλλιο ως διοικητικό κέντρο της ορεινής Δωρίδας. Τους αιώνες που μεσολάβησαν το Κάλλιον συνέχισε να υφίσταται ως οικισμός καθώς οι αρχαιολογικές έρευνες που πραγματοποιήθηκαν κατά τη δεκαετία του 1970 έφεραν στο φως δημόσια οικοδομήματα, οικίες και τάφους των ρωμαϊκών και υστερορρωμαϊκών χρόνων καθώς και μια παλαιοχριστιανική βασιλική με ψηφιδωτά δάπεδα. Δυστυχώς σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα της πόλης του Καλλίου βρίσκεται στο βυθό της τεχνητής λίμνης του Μόρνου.Ωστόσο, στην κορυφή ενός λόφου σώζεται ένας τάφος με καμαρωτή οροφή που πιστοποιείται ως μακεδονικού τύπου, η κατασκευή του οποίου θα πρέπει να τοποθετηθεί είτε το 317 π.Χ., όταν οι Μακεδόνες κατέκτησαν την Αιτωλία είτε το 210 π.Χ. όταν κατέλαβαν για δεύτερη φορά την περιοχή και κατέστρεψαν το Θέρμο. Ο τάφος στα κατοπινά χρόνια συλήθηκε, αλλά παρόλα αυτά οι αρχαιολογικές έρευνες που πραγματοποιήθηκαν από το 1970 υπό την επίβλεψη του αρχαιολόγου Β. Πετράκου αποκάλυψαν την ύπαρξη μελανόμορφων αγγείων, ζωγραφισμένων στο χείλος με κισσό 1206 . Προφανώς εξαιτίας της σύλησής του, ο τάφος χρησιμοποιήθηκε εκ νέου κατά τη ρωμαϊκή αυτοκρατορική περίοδο ως τελευταία κατοικία ενός ιατρού. Ανάμεσα στα κτερίσματα που συνόδευαν τον νεκρό βρέθηκε μια συλλογή χειρουργικών εργαλείων μαζί με νομίσματα, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων χρονολογείται το 266/267 μ.Χ., όταν αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Γαλλιηνός (253-268 μ.Χ.) 1207 . Τα ευρήματα ανήκουν στη Μουσειακή Συλλογή Λιδωρικίου και φυλάσσονται προσωρινά στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Άμφισσας. 1206 Michaud 1974: 635. 1207 Touchais 1977: 579-582. 260