Page 31 - 2015

βιβλιογραφική ανασκόπηση σχετικά με τα επιδημιολογικά δεδομένα και τους αιτιολογικούς παράγοντες των εν λόγω σχιστιών, με τη χρήση των διαδικτυακών μηχανών αναζήτησης pubmed, scopus, google scholar. Οι λέξεις κλειδιά ήταν οι: cleft lip and palate, etiology, causes, environmental influences, genes. Επιπλέον, μελετήθηκαν βιβλία και επιστημονικά άρθρα. Αποτελέσματα: Καταγράφηκαν οι σύγχρονες απόψεις σχετικά με την πολυπαραγοντική αιτιοπαθογένεια των σχιστιών, που ταξινομούνται σε συνδρομικές και μη. Στα γενετικά αίτια οι παράγοντες IRF6, 8q24, VAX1, MSX1, FGFR1 παρουσιάζουν την υψηλότερη συσχέτιση, ενώ το κάπνισμα και το αλκοόλ αποτελούν τις ισχυρότερες περιβαλλοντικές επιρροές. Συζήτηση: Η ανίχνευση αυτών των διαμαρτιών είναι σήμερα περισσότερο εφικτή με τη διενέργεια κατάλληλου προγεννητικού ελέγχου. Εξάλλου, ο οδοντίατρος γνωρίζοντας ο ίδιος τις περιβαλλοντικές επιβαρυντικές επιδράσεις μπορεί να ενημερώσει σχετικά τις μέλλουσες μητέρες, αλλά και να συμμετέχει στην οδοντιατρική φροντίδα των παιδιών με σχιστία. Συμπεράσματα: Συνεπώς, οι χειλεο-γναθο- υπερωιοσχιστίες αποτελούν πολυπαραγοντικές δυσπλασίες, που είναι δυνατό να προληφθούν μέσω ενημέρωσης, στην οποία έχει ρόλο και ο οδοντίατρος. 217. Εναλλακτική επιλογή διαβλεννογόνιων τμημάτων εμφυτευμάτων στην αισθητική ζώνη (τεχνική Platform switch) Δημόπουλος Ιωάννης, Καψάλας Ανδρέας Επιβλέπoν μέλος ΔΕΠ: Καλύβας Δήμος Τα εμφυτεύματα κατέχουν πλέον σημαντική θέση στην καθημερινή οδοντιατρική πράξη. Μετά την αποκάλυψη ενός εμφυτεύματος και την τοποθέτηση διαβλεννογόνιων τμημάτων, παρατηρείται απορρόφηση του φατνιακού οστού εξαιτίας της παραβίασης του βιολογικού εύρους πρόσφυσης, λόγω αποίκησης βακτηρίων στο μικροκενό της σύνδεσης εμφυτεύματος-στηρίγματος. Σε περιοχές υψηλών αισθητικών απαιτήσεων επιβάλλεται να αντιμετωπιστούν βιολογικά και τεχνικά προβλήματα, όπως το προαναφερθέν, για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να μελετήσει τη μέθοδο εφαρμογής της τεχνικής “Platform switch”, τις ενδείξεις και αντενδείξεις της, καθώς και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά της. Η τεχνική προτείνει την τοποθέτηση διαβλεννογόνιου επιεμφυτευματικού στηρίγματος μικρότερης διαμέτρου από αυτή του εμφυτεύματος, μετατοπίζοντας την ένωση στηρίγματος-εμφυτεύματος και κατ’ επέκταση τη φλεγμονώδης διήθηση προς τον άξονα του εμφυτεύματος, σε απόσταση από την φατνιακή ακρολοφία. Συμπερασματικά, στην πλειονότητα της βιβλιογραφίας, αναφέρεται ότι με την τεχνική αυτή περιορίζεται η οστική απορρόφηση και διατηρείται το επίπεδο των περιεμφυτευματικών ιστών σε ικανοποιητικό βαθμό. ΠΡΑΚΤΙΚΑ 14ου ΕΠΙΣΤ. ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ 31