Page 75 - Operative_Dentistry_GV

77 ιδιότητα αυτάς, ως και τον τρόπον της αποτελεσματικωτέρας χρησιμο- ποιήσεως του αμαλγάματος, προσεπαθήσαμεν να εκθέσωμεν εν γενι- καίς γραμμαίς, πιστεύοντες ότι το συναποκομιζόμενον όφελος θα ήτο λίαν επικοδομητικόν. Η προσωπική πείρα μας πείθει ότι το αμάλγαμα, χωρίς να είναι, ασφαλώς, το ιδεώδες υλικόν εμφράξεως, υπερέχει εν πολλοίς των ακρυλικών και της πορσελάνης, εις τινάς δε περιπτώσεις ίσως και των ένθετων χρυσεμφράξεων είναι γνωστόν, πιθανώς, το λεγόμενον ότι πολλάκις αι εμφράξεις αμαλγάματος δεν είναι τόσον κακαί και όσον φαίνονται και αι ένθετοι τόσον καλαί όσο δείχνουν. Την πεποίθησιν μας αυτήν ενισχύουν δύο τινά: Η ευρύτατη χρήσις του αμαλγάματος- ευρύτερα από την χρήσιν παντός άλλου εμφρακτι- κού υλικού- και η σχετικώς μικρά αναλογία αποτυχιών ας παρουσιάζει. Όθεν δυνάμεθα, συμπερασματικώς, να είπωμεν, ότι η καλώς εκτελε- σθείσα έμφραξις αμαλγάματος εξυπηρετεί τον προορισμόν της κατά τρόπον άκρος ικανοποιητικόν». Στη Στοματολογία επίσης το 1962, η Ρ. Καράπα-Δαμίγου δημοσιεύει με- τάφραση άρθρου του I.W. McLean, σχετικά με «Νέον πλαστικόν εμφρα- κτικόν υλικόν», που αφορά στην ανακάλυψη και μελέτη ενός νέου πλα- στικού υλικού, το οποίο όμως εργαστηριακά φαίνεται να υπερτερεί ελά- χιστα των ακρυλικών ρητινών. Το 1964 οι Κ. Κοψιαύτης και Ειρ. Αποστόλου, δημοσίευσαν στα Στο- ματολογικά Χρονικά εργασία με τίτλο «Χρυσά Ένθετα». Στην εμπεριστα- τωμένη ανασκόπηση, αναφέρονται τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτή- ματα των ένθετων χρυσών εμφράξεων. Επισημαίνονται οι αντενδείξεις χρήσης τους, που αφορούν στις μικρές αβαθείς κοιλότητες, στις εκτετα- μένες τερηδόνες και στα ενδοδοντικά θεραπευμένα δόντια, καθώς επί- σης και στις όμορες κοιλότητες των πρόσθιων δοντιών. Την ίδια χρονιά ο Π. Ζωϊτόπουλος, δημοσίευσε στην Οδοντοστοματο- λογική Πρόοδο εργασία που αφορούσε στις «Κακώσεις των Οδόντων». Στην εργασία αυτή, έγινε ταξινόμηση των κακώσεων, που μπορεί να οφείλονται: α) στην ηλικία και διατροφή, β) στις επεμβάσεις του οδον- τιάτρου, γ) σε τραυματισμούς, δ) σε έξεις, ε) στο επάγγελμα και στ) σε φυλετικά ή τελετουργικά αίτια. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις τραυματι- κές κακώσεις που οδηγούν σε κατάγματα μύλης και κατάγματα ρίζας. Ταυτόχρονα τονίζονται με κλινικά περιστατικά και οι «κυρώσεις» που έχουν ως αποτέλεσμα τις αποτριβές που χαρακτηρίζονται ως «περιμυλο- λυσίας». Ιδιαίτερη έμφαση είχε δοθεί στον επαγγελματικό παράγοντα δημιουργίας απώλειας σκληρών οδοντικών οστών. Τέλος, προτείνεται η αντιμετώπισή τους: οι μεν τραυματικής αιτιολογίας, αντιμετωπίζονται ανάλογα με την έκταση του κατάγματος και τα συμπτώματα από τον πολφό, αλλά και προλαμβάνονται με τη χρήση διαφόρων προστατευτι- κών μέσων. ΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1955-1970 ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1955-1970 ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1955-1970 ΔΕΥΤΕΡΗ