Page 31 - Operative_Dentistry_GV

33 διδασκαλίαν του μαθήματος της Παιδοδοντίας, προστιθέμενης μιας θέσε- ως επιμελητού εργαστηρίου» (Από το Αρχείο 3). Το Π.Π.Σ. της Οδοντικής Χειρουργικής της χρονιάς 1939-1940, πε- ριελάμβανε στο Α’ έτος σπουδών, ασκήσεις καθημερινά για δύο ώρες με υπεύθυνους καθηγητές τον Παπαντωνόπουλο και τον Αραβαντινό. Το Β’ έτος περιελάμβανε ασκήσεις ανά 2ωρο για τέσσερεις ημέρες της εβδομά- δας, με υπεύθυνους πάλι τους ίδιους καθηγητές. Το Γ’ έτος περιελάμβα- νε και πάλι ασκήσεις επί 2ωρο για πέντε ημέρες την εβδομάδα, με τη διαφορά ότι συμπεριλαμβανόταν και η Παθολογία και Θεραπευτική. Τέ- λος, το Δ’ έτος περιελάμβανε χωριστές δύο ώρες θεωρητικής διδασκα- λίας Οδοντικής Παθολογίας και Θεραπευτικής για τον κάθε Καθηγητή, αλλά κοινές ώρες κλινικής επί 3ωρο καθημερινά. Λόγω του μεγάλου αριθμού των φοιτητών, οι μισοί ασκούνταν από τον Παπαντωνόπουλο και οι άλλοι μισοί από τον Αραβαντινό (Από το Αρχείο 4, 5, 6, 7, 8, 9 και 10). Το καθεστώς αυτό ίσχυσε μέχρι το 1943 όταν απεβίωσε ο Αραβαντι- νός (Από το Αρχείο 11). Μετά το θάνατο του Αραβαντινού ο Σύλλογος των Καθηγητών του Σχολείου, αποφάσισε την κατάργηση της Β’ έδρας Οδοντικής Χειρουργι- κής Παθολογίας και Θεραπευτικής και τη μετατροπή της σε έδρα Στομα- τολογίας (Από το Αρχείο 12 και 13). Η δεκαετία του 1940 ήταν ίσως η περίοδος της οδοντιατρικής εκπαί- δευσης με τα μεγαλύτερα προβλήματα λόγω του πολέμου και της κατο- χής, αλλά και των όσων επακολούθησαν. Η πολιτεία προκειμένου να δώσει λύση σε κάποια από αυτά τα προβλήματα, υποβάθμισε και πάλι την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Δεδομένου ότι στο Οδοντιατρικό Σχο- λείο φοιτούσε ένας τεράστιος αριθμός φοιτητών (Παράρτημα 7), με έναν αντίστοιχα τεράστιο αριθμό «λιμναζόντων», η Πολιτεία για να επιταχυν- θεί την αποφοίτησή τους, εξέδωσε το 1950 τον Ν.1452, ο οποίος προ- έβλεπε ότι ο επί πτυχίω φοιτητής θα μπορούσε να καταστεί πτυχιούχος εφόσον ο μέσος όρος της βαθμολογίας του στα πτυχιακά μαθήματα, ήταν 5. Από τον συμψηφισμό αυτό εξαιρούνταν δύο βασικά μαθήματα για κάθε Τμήμα. Στο Οδοντιατρικό Σχολείο ο Σύλλογος των Καθηγητών όρισε ως βασικά μαθήματα την Οδοντική Χειρουργική, Παθολογία και Θεραπευτική και την Εξακτική και Ακτινογραφία (Από το Αρχείο 14). Αν η δεκαετία του 1940 υπήρξε μαρτυρική όχι μόνο για τον τόπο, αλ- λά και για την οδοντιατρική εκπαίδευση, η δεκαετία του 1950 ήταν σί- γουρα ένας σταθμός ο οποίος επηρέασε καθοριστικά τη μορφή της. Αγώνες και διεκδικήσεις δεκαετιών που σαν στόχο είχαν την ανωτατο- ποίηση της πανεπιστημιακής οδοντιατρικής εκπαίδευσης και του οδον- τιατρικού επαγγέλματος απόκτησαν επιτέλους σάρκα και οστά. Έτσι το 1953 εκδίδεται το Ν.Δ. 2464, το οποίο αφορούσε την ανωτατοποίηση του Οδοντιατρικού Σχολείου με τη δημιουργία Οδοντιατρικού Τμήμα- τος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, άνοιξε ο δρόμος για την αναβάθμιση των οδοντιατρικών σπουδών. Ο νόμος καθιέρωσε - ΡΙΟΔΟΣ 1918-1955 ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1918-1955 ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1918-1955 ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1918